Tweeti ... steeds maar onderweg

Eerst twijfelden we nog een beetje; ... 's morgens hadden de weergoden al een kleine verwittiging gegeven in de zin van kleine regendruppeltjes, en zo tegen de middag was er van een blauwe lucht helemaal geen sprake. Asgrijs was onze hemel, en aangezien de fameuze 'wolk' tegenwoordig niet meer in deze streken verblijft, moesten we maar aannemen dat het om regenwolken ging.

Uiteindelijk hebben we toch onze moed en onze regenjassen bij elkaar geraapt en repten we ons richting Zottegem, waar de Egmontstappers reeds voor de 16° keer hun Egmonttochten organiseerden.

Bij het binnenkomen werden we vergast door enorme panelen die de geschiedenis van de club in beeld brachten. Ook een cactussenkweker, een kippenkweker en verzamelaars van treintjes en oude nieuwjaarsbrieven stonden ons op te wachten.

In de startzaal heerste er een gezellige, maar overzichtelijke drukte. Eigenlijk hadden we meer volk verwacht. Dit bleek slechts schijn want uiteindelijk kon de club vandaag toch rekenen op 2481 stappers. Hiervan waren er 66 'Aalsterse Kadees', meteen goed voor een mooie zevende plaats in het klassement.

We vulden onze kaarten in en vertrokken vol goede moed (maar nog steeds zonder regen) aan onze 6 km. Meer leek ons momenteel nog iets te veel, gezien de volgende afstand (12 km) er uiteindelijk al 13,5 bleken te zijn.

Vertrekken deden we meteen al in het groen. Nog maar pas de zaal uitgekomen, werden we reeds vergast door een mooi pad dat recht richting domein van Breivelde leidde.

Het domein van Breivelde in Grotenberge is een 14 hectare groot park, met bijhorend kasteel, dat in 1970 door de stad werd aangekocht. Het park strekt zich uit van hier tot aan de Bevergemse vijvers, tot voor kort een drassig brongebied waar in 1970 het stedelijk sportcomplex werd ingeplant.

Omstreeks 1839 was het goed eigendom van Josephus Johannes De Rouck. Op dat moment spreekt men van een 'lustbos' en van een 'lustvijver', die beiden gescheiden zijn door een mooie dreef.

In 1852 erft August De Rouck het domein en hij laat op één van de hoogste punten van het park een landhuis bouwen. In 1887 komt het goed in handen van de Gentenaar Georges Henry. Hij laat in Breivelde een landschapstuin aanleggen. Het landhuis wordt in 1900 verbouwd door Philippe Planckaert. Hij verbouwt in Neo-Vlaamse Renaissancestijl.

In 1907 komt het park in nieuwe handen : ridder Van Male De Ghorain verwerft het goed en het blijft eigendom van deze familie tot het ogenblik dat de stad Zottegem het aankoopt.

 

 

 

Centraal in het domein ligt een parkzone, de randen zijn bebost en als verbindingselement hebben we een parkbos. Water speelt een heel belangrijke rol in het domein. Samen met talrijke slingerpaadjes zorgen bochtige vijvers voor een mooie combinatie. Een tiental waterpartijen geven het geheel een allure van een Engelse 'watergarden'.

Vijvers, aangelegd op verschillende niveaus, staan met mekaar in verbinding en worden door mekaar gevoed. De hoogteverschillen laten zelfs het creëren van een 'bergriviertje' toe.

 Watervallen, bemoste keien en aangepaste oeverplanten geven het geheel een speels karakter. Het geheel wordt ook constant opgeluisterd door het gekwaak van honderden eendjes, en het gekwetter van nog meer vogeltjes.

De Blauwe Atlasceders hebben een stamomtrek tussen de 320 en 430 cm en hebben takken die langs de grond verderlopen. Onder een hete zon zorgen deze bomen voor de dieren voor de nodige afkoeling, en als de voeten het wat te warm hebben, kunnen de takken ook zorgen voor een welgekomen rustplaats

Het kasteel Breivelde is natuurlijk een droomlocatie voor wie na het verorberen van een maaltijd nog een wandelingetje wil maken. Wij hielden het enkel bij het wandelingetje.

Jammer maar helaas kwam er aan dit 'groene' menu een eind en we verlieten het park, samen met nog enkele honderden stappers.

Om al dat moois toch op een leuke manier te kunnen verteren, hadden de Egmontstappers gezorgd voor een verfrissing; die trouwens bij de meesten goed leek te smaken. Zo ook iemand die er al een tocht van Gent naar Zottegem had opzitten. Hij ging gisterenavond nog met de trein naar Aalter om daar nog een tochtje te doen, en tijdens het week-end staat er (natuurlijk)de tweedaagse van Kluisbergen (2 x 50 km) op het programma. Niet voor watjes

De tocht ging verder langs enkele mooie voortuintjes, en na 6,6 (droge !) kilometertjes konden we tevreden huiswaarts keren. We hebben de nodige vitamientjes alweer gekregen, met dank aan de Egmontstappers.

Ondanks het feit dat deze vergeetput meteen in het oog sprong, heb ik Ina toch op andere gedachten kunnen brengen, en zijn we samen huiswaarts gekeerd.

 

Nieuwsgierig naar een volgend verslag ?

 

Den diene hieronder ook